بررسی تاثیر آماده سازی‏های سطحی مختلف پست‏های فایبر بر استحکام باند به کور کامپوزیتی در محیط آزمایشگاهی

مقدمه: باند قابل اطمینان در حد فاصل ریشه، پست و کور جهت موفقیت کلینیکی رستوریشن‏های دارای پست حیاتی است. جهت کاهش ریسک شکست، بهبود باند حائز اهمیت است. بنابراین آماده سازی سطحی مختلفی برای پست‏ها پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر آماده‏سازی‏های سطحی مختلف بر استحکام باند پست‏های فایبر به کور کامپوزیت می‏باشد. مواد و روش‏ها: در این مطالعه 40 پست تقویت شده با فایبر بکار رفت. پس از آماده‏سازی و برش آنها، نمونه‏های حاصل در 4 گروه (28N=) قرار گرفتند. پست‏ها تحت آماده سازی‏های سطحی مختلفی از قبیل بدون درمان سطحی (گروه کنترل)، آماده‏سازی با هیدروژن پراکسید 10%، آماده‏سازی با سایلن، آماده‏سازی با HF و سایلن قرار گرفتند. سپس پست‏ها در دستگاه Microtensile testing مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج توسط آزمون‏های آماری ANOVAOne-way و توکی آنالیز شدند (05/0α=). یافته‏ها: بیشترین استحکام باند در آماده‏سازی با هیدروژن پراکسید 10% (MPa 95/8±84/19) مشاهده شد و کمترین استحکام مربوط به گروه کنترل (MPa 40/3±44/12) بود. مقایسه گروه‏ها با تست Dunnett T3 نشان داد که اختلاف آماری بین گروه‏های مختلف معنی‏دار می‏باشد. نتیجه‏گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، آماده‏سازی با H2O2-10% و سایلن استحکام باند پست‏های FRC به کور کامپوزیت را بیشتر از سایر روش‏ها افزایش می‏دهد. بطور کلی، استحکام باند پست‏ها به کور کامپوزیت با آماده‏سازی‏های سطحی افزایش می‏یابد.